زبان های ایرانی را در یابید

ر جغرافیای فعلی ایران حدود 4000 و در کل ایران بزرگ 20000 زبان یا لهجه شناخته شده است، از ابتدای قرن 20 با پیدایش مدارس سراسری، کتاب و دفتر، رادیو و تلویزیون بسیاری از آنها بین رفته اند و همچنان بسیاری دیگر در حال فراموشی هستند. می بایست با تلاش جوانان با ذوق ایرانی علم جدیدی برای حفظ و بقاء این زبانها شکل گیرد، و نسبت به طبقه بندی و دیگر موضوعات مربوطه اقدام شود. در آینده با پیدایش کتیبه ها و نوشته ها، در صورت عدم این زبانها و نبود افراد دانا و آگاه با مشکل خواندن و ترجمه روبرو می شویم. در قرن های 19 و 20 هر یک از خارجی هایی که در خواندن و ترجمه نوشته های ایرانی کار می کردند، با ترکیب زبان و لهجه خود نسبت به ترجمه آنها اقدام می کردند. بسیاری از کتیبه های به جای مانده در هر محل و زمان با یکدیگر تفاوت نوشتاری دارند، مثلاً به ایلامی و مادی و هخامنشی و غیره تقسیم کرده اند، در آنها خشیارشا و داریوش و کوروش و حتی نام خودم انوش را می توان با تفاوت هایی تلفظ کرد. این خود بحث علمی و مهمی است که تخصص ویژه ای می خواهد، امیدوارم جوانان با هوش وطن پرست نسبت به پیگیری این مهم حرکت های خوب و عملی و علمی انجام دهند. این وبلاگ همانگونه که از کارش پیداست به موضوع مهم دیگری در تاریخ ایران مشغول می باشد، و اسامی را بصورت کلی و مطابق آنچه که در اکثراً کتابهای تاریخی ذکر شده است بکار می برد تا برنامه اصلی خود را پیش ببرد.

اگر هم اکنون به روستا های مختلف ایران بروید در میان افراد مسن مدرسه نرفته زبان های مختلف خواهید دید که ریشه همه آنها پارسی است و گاه، ده به ده تفاوت های آشکاری دارند و همچنین می بینید در استانهای مختلف مشترکات زبانی جالبی هم وجود دارد. از نظر من هر لهجه و یا گویش خود زبانی است، این دانش بشری است که زبانی را اصلی و ریشه ای می گوید و بسیاری را زیر مجموعه و یا لهجه ها و گویش های آن می شمارد. در دوران قبایل بدوی و سنگ اولیه، حدود 20 هزار سال پیش و قبل از آن، انسانها در دو قاره آسیا و اروپا برای غذا بدنبال گاو ها و ماموت ها از شرق تا غرب را می پیمودند، برای آنان زبانی پیدا شد که به آن هند و اروپایی می گویند. وقتی در زبان فارسی بیش از هزار لغت مشترک آشکار و هزاران لغت هم مانند با انگلیس و دیگر زبانهای اروپایی و هندی وجود دارد این مسئله آشکار تر می شود، به تاریخ نیک مراجعه شود.

آنچه که برای انقلاب دانایی قرن 21 مهم است، می باید هر شخصی در حرفه و تخصص خود کار و تحقیق کند و هر چه زمان می گذرد این تخصص ها ویژه تر می شوند، در گذشته ها این موضوع مطرح نبود و مثلاً هزار سال پیش یک نفر می توانست، پزشک و منجم و ریاضی دان باشد، ولی امروز و هر روز وضع حرفه ای تر می شود، در تاریخ و فرهنگ یادگیری نوشته ام. عدم آگاهی در این تخصصی ها باعث شده بسیاری که در دانش این وبلاگ نیستند، نظراتی می دهند و یا سئولاتی می کنند که به بخش های دیگر مربوط می شود، و حتی به رشته خودشان هم مربوط نمی شود. بارها نوشته ام این قرن سرعت در علم و عمل را می طلبد نه پراکندگی در دانش و کار، عزیزان می توانند با مطالعه قرن سنت گریزی و مطالب دیگر وبلاگ های انوش راوید راه ورود به موج نو را بیابند.

پرسش: آیا شما زبان باستانی خانوادگی خود را می دانید؟