معلی پسر حنیس گوید : در روز نوروز ، بر اما صادق(ع) وارد شدم . فرمود : آیا این روز را می شناسی ؟
گفتم : قربانت گردم ! این روز را فارسیان گرامی میدارند و به یکدیگر هدیه میدهند .
فرمود : سوگند به خانه کعبه که این ، رمزی دیرینه دارد و برایت روشن میسازم تا آگاه گردی .
آنگاه فرمود : ای معلی !
1- روز نوروز ، همان روز است که خداوند از بندگان پیمان گرفت او را بپرستند و به او شرک نورزند ، به پیامبران و حجت هایشان بگروند و به امامان ایمان آورند .
2- این همان روز است که خورشید طلوع کرد ، بادها وزیدن گرفت و گلهای زمین روییدند .
3- این همان روزی است که کشتی نوح (ع) بر ساحل جودی آرامش یافت .
4- این همان روزی است که خداوند گروهی چند هزار نفره را که از ترس مرگ از خانه ها بیرون رفته بودند زنده ساخت ، پس از آنکه آنان را میرانده بود .
5- این ، روز فرود جبرئیل بر پیامبر اسلام است .
6- این روزی است که پیامبر(ص) امام علی (ع) را بر دوش گرفت تا بتهای قریش را در مسجدالحرام شکست و در همین روز ، ابراهیم خلیل الرحمن ، بتها را شکست .
7- این همان روزی است که پیامبر(ص) به یارانش دستور داد با علی (ع) بیعت کنند و در همین روز ، علی(ع) را برای بیعت گرفتن از جنیان فرستاد .
8- در همین روز علی (ع) بر نهروانیان پیروز شد .
9- در این روز ، قائم ما و صاحبان حکومت قیام کنند.
10- و در همین روز ، قائم ما بر دجال پیروز گردد و او را در زباله دان کوفه به دار آویزد .
و در پایان امام صادق (ع) فرمود : در هر روز نوروزی ، ما آرزوی فرج داریم ، چون آن از روزهای ما و شیعیان ماست . فارسیان ، آن را گرامی داشتند و شما (اعراب) آن را ضایع کردید .