نفس می کشم نبودنت را
نیستی
هوای بوی تنت را کرده ام
می دانی
پیرهن جدایی ات بدجور به قامتم گشاد است
تو نیستی
آسمان بی معنیست
حتی آسمان پر ستاره
و باران
مثل قطره های عذاب روی سرم می ریزد
تو نیستی
و من چتر می خواهم ...
هر چیزی که حس عاشقانه و شاعرانه می دهد در چشمانم لباس سیاه پوشیده...
خودم را به هزار راه میزنم
به هزار کوچه
به هزار در
نکند یاد آغوشت بیفتم ...
چــــــــه خنــــده دار است کــــه
نــــــاز را مــــی کشیـــــم
آه را مـــــــــی کشیــــــم
انتــــــــــظار را مــــــــــی کشیــــــــــم
فریــــــــاد را مــــــــی کشيــــــــــم
درد را مـــــــــی کشیــــــــم
ولــــــــی بعــــــد از ایـــــــن همــــه ســــــال
آنقـــــــدرنقــــــــاش خــــــوبــــــی نشــــده ایــــــم کـــــه بتـــــوانیــــــم
دســـــــــت بکشیـــــــــــم
نشستـــه ایــــم و بـــا هـــم نقطـــــه بـــازی میکنیـــــــم
خــــودم و دلـــــــم را میگـــویـــــم!
زبــــــان نفهـــــم نمــــــی فهمـــد قـــــــواعـــــد بـــــــازی را!
تمــــــــام خــــــــانــه هــــــا را بـــــا اســــم تــــــو پــــر میکنـــــد
سنـــگ
کاغــــذ
قیـــچي
کــــدام بــــاشــــم ؟
از تــــو بـــریــــده ام دنیــــا؟
سنــــگ بـــاشــــم؟
یــــا قیــــچی؟
بشکنــــم یـــا جـــدا کنـــم
کــــاغـــذ بـــاشـــم کـــه
تـــو بنـــویســـی و مـــن اجـــرا کنـــم؟
آخ دنیــــا
آه دنیــــا
بــــا مـــن هـــم بــــازی نشــــو
ميخواهم بروم يک گوشه بنشينم
پشت به دنيا کنم
پاهايم را بغل بگيرم
و
بلند بلند بگويم:
من ديگر بازی نميکنم
همین مسیر را مستقیم که بروی...
میرسی به دو راهی...
یک راه به من ختم می شود...
آن دیگری به ختم من..............!