دلنوشته های زیبا از حسین پناهی

از شوق به هوا



به ساعت نگاه میکنم



حدود سه نصف شب است



چشم میبندم که مبادا چشمانت را



از یاد برده باشم



و طبق عادت کنار پنجره میروم



سوسوی چند چراغ مهربان



و سایه کشدار شبگردان خمیده



و خاکستری گسترده بر حاشیه ها



و صدای هیجان انگیز چند سگ



و بانگ آسمانی چند خروس



از شوق به هوا میپرم چون کودکیم



و خوشحال که هنوز



معمای سبز رودخانه از دور



برایم حل نشده است



آری از شوق به هوا میپرم



و خوب میدانم



سال هاست که مرده ام ...

سلام، خداحافظ حسین پناهی..

مرسی وحید جان