هر وقت دلت گرفت بیا

از زندگی هر آنچه لیاقتش را داریم به ما میرسد نه آنچه که آرزویش را داریم


بعضی وقتها دیگه خیلی احساس بی لیاقتی میکنم

آنکه میگوید دوستت می دارم خنیاگر غمگینی است…که آوازش را از دست داده است

بلند می شوم و می روم از کنارت.صندلی مان سنگین شده بود,تاب تحمل جفتمان را نداشت.حرف هایت را شنیدم,شنیدم و شنیدم…هیچ نشنیدی اما

نقــاش بـاشـی !
چـقــدر می گیـری .. بیایی و صفحه های سیاه دلم را رنـگ کنی ؟
بـعـــد بـرای دیــوار اتاق دلـــم
یــــک روز آفتابی بکشی که
نــــور آفتـــاب تا میـانـۀ اتاق آمــــده باشد ...
راستـــــی مـــن روی صـــورتــم یـــک خنــــــده می خـــواهـــم
نــرخ ِ خـنـــــده که گـــــران نیســــت ؟؟.

چند شبه که دلم بد جور هوای خونه پدر بزرگم رو کرده..

یاده پدر بزرگ پیر و از پا افتاده.. اما شاد و دوست داشتنی..

هر وقت یادش میفتم، صورت خندونش یادم میفته..

یاد بازی های بچگونه و دعوایی که آخرش با یه عذر خواهی کوچیک حل میشد..

اون خونه، خونه خاطره های من بود.. خونه ای که از حیاطش چیزی باقی نموند. بخشی از اون به کوچه واگذار شد! و درخت انگور و خرمالوش رو بریدند و ریشه هاش رو سوزوندن و امروز یه آلونک غمگین شده..

یادش بخیر..

چه رسم جالبی است،
محبتت را میگذارند پای احتیاجت،
صداقتت را میگذارند پای سادگیت،
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت،
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت،
و وفاداریت را پای بی کسیت،
و آنقدر تکرار میکنند که خودت
باورت میشود که تن هایی و بیکس و محتاج....!!!

کسی آمد که حرف عشقو با ما زد !
دل ترسوی ما هم دل به دریا زد !
به یک دریای طوفانی دل ما رفته مهمانی ...
چه دوره ساحلش از دور پیدا نیست ...
یه عمری راهه و در قدرت ما نیست ...
باید پارو نزد وا داد ! باید دل رو به دریا داد !
خودش می بردت هر جا دلش خواست ...
به هر جا برد بدون ساحل همونجاست ...
به امیدی که ساحل داره این دریا !
به امیدی که آروم میشه تا فردا !
به امیدی که این دریا فقط شاه ماهی داره !
به عشقی که نمی بینی شباشو بی ستاره !
دل ما رفته مهمانی به یک دریای طوفانی ...
باید پارو نزد وا داد ! باید دل رو به دریا داد !
خودش می بردت هر جا دلش خواست ...
به هر جا برد بدون ساحل همونجاست ...

زندگی شیرین تر و گرم تر از عسله اما وقتی با طعم تلخ و طبع سرد آدمای نامرد قاطی بشه میتونه کشنده باشه!